Μια που τα παιδιά της ΚΝΕ μου έκαναν την τιμή να με επισκεφθούν και να μου δώσουν το προεκλογικό φυλλάδιο της Λαϊκής Συσπείρωσης με υποψήφιο περιφερειάρχη τον σ. Θανάση Παφίλη, μπήκα στον πειρασμό – παρακινούμενος και από το δεύτερο ήμισυ του τίτλου του συνδυασμού (Συσπείρωση) να σχολιάσω επιγραμματικώς το προεκλογικό πεδίο:
Λοιπόν, το ΚΚΕ σ’ αυτές τις εκλογές συσπειρώνει την Κεντρική του Επιτροπή, με ολίγα ανοίγματα προς τα κατώτερα κομματικά όργανα. Καθόλου κακό.
Η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να συσπειρώσει τους Καραμανλικούς και να αποσυσπειρώνει τους Μητσοτακικούς.
Το ΠΑΣΟΚ συσπειρώνει τον Κουβέλη και αποσυσπειρώνει τον εαυτό του, ενώ αποδιαρθρώνει, μετά την κοινωνία, και τη λογική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – τμήμα Α συσπειρώνει εν μέρει τους διαφωνούντες του ΠΑΣΟΚ, ενώ αποσυσπειρώνει τον Συνασπισμό.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – τμήμα Β συσπειρώνει παλαιούς τριτοδιεθνιστές και τεταρτοδιεθνιστές και αποσυσπειρώνει τον ΣΥΡΙΖΑ (Α+Β).
Ο Καρατζαφέρης συσπειρώνεται γενικώς. Ο καλός μύλος όλα τα αλέθει.
Ο Δημαράς αποσυσπειρώνει συσπειρώνοντας το αποσυσπειρωμένο ΠΑΣΟΚ.
Μπορώ, εν προκειμένω, να προβλέψω και τα αποτελέσματα:
Πρώτον, όλοι οι συνδυασμοί θα νικήσουν.
Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ θα εξασφαλίσει μερικές δεκάδες χιλιάδες λουκέτα μικρομεσαίων και μερικές εκατοντάδες χιλιάδες νέων ανέργων. Ειδικά η κα Διαμαντοπούλου θα λύσει με κοινωνική συμμετοχή και δημοκρατικές ψηφοφορίες κάθε επιστημονικό και φιλοσοφικό ερώτημα που ταλανίζει αιώνες τώρα την επιστημονική κοινότητα. Επιστημονικά ορθό θα είναι ό,τι πρεσβεύει η κυβέρνηση.
Τρίτον, το ΚΚΕ θα πετύχει τη συσπείρωση της ΚΕ. Ενδεχομένως να αποκαταστήσει και τον Μπέρια.
Τέταρτον, ο Συνασπισμός θα εξασφαλίσει μια νέα αμηχανία και τη σύμφυτη εσωκομματική γκρίνια (ανεξαρτήτως αποτελέσματος). Η αμηχανία ενδέχεται να διασκεδαστεί με δραστηριότητες κοινωνικής συναναστροφής, με πρώτη τις μουσικές καρέκλες – και τα μουσικά σκαμνάκια σε ορισμένες περιπτώσεις.
Πέμπτον, ο ΣΥΡΙΖΑ Β θα συναντήσει τις μάζες. Προβλέπεται πενταπλασιασμός του ποσοστού από το 0,5%.
Έκτον, ο Σαμαράς θα εξασφαλίσει μερικές αποχωρήσεις Μητσοτακικών. Τους υπόλοιπους θα τους διαγράψει.
Έβδομον, ο Δημαράς θα εξασφαλίσει περίοπτη θέση στις βουλευτικές λίστες του ΠΑΣΟΚ.
Τέλος, οι αριστεροί θα βράζουν στο ζουμί τους, μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο. Αλλά, ποιος τους χ… αυτούς.
Α, ναι. Οι διάσημες τηλεπερσόνες θα υποστηρίζουν στα δελτία τους με περισσή ένταση αυτά τους έλεγαν οι αιθεροβάμονες, ουτοπιστές, περιθωριακοί και παλαιομοδίτες αριστεροί οικονομολόγοι, αυτά ακριβώς που αντιμετώπιζαν με σηκωμένο φρύδι και ειρωνικά μειδιάματα πριν λίγο μόλις καιρό. Η δε ΓΣΕΕ θα συνεχίσει την αντίσταση κατά του μνημονίου. Ο νέος στόχος, μετά το Πόρτο Καράς, θα είναι – και για συμβολικούς λόγους – η Ελούντα. Ή, όπως έλεγε και μια ψυχή: First we take Manhattan, then we take Berlin. Μόνο που το boredom διαρκεί πολύ περισσότερο από την προβλεφθείσα εικοσαετία[1].
[1] They sentenced me to twenty years of boredom, for trying to change the system from within. Αυτά είναι στίχοι του Leonard Cohen, τέλος της δεκαετίας του 1980, που μου είχε φανεί εξαιρετικά ταιριαστό για τις εξελίξεις της τότε ανανεωτικής αριστεράς. Φοβάμαι ότι εξακολουθούν να έχουν επικαιρότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου