Παρακολουθώ την αρθρογραφία του Καρτερού μ'
ενδιαφέρον. Συνήθως συμφωνώ, όχι τώρα όμως.
Ναι, "γκρινιάζω", δηλαδή ανήκω στην αριστερά της "γκρίνιας", κατά τον Καρτερό. Της κριτικής, θα έλεγα εγώ. Δηλαδή, του δικαιώματος και της άσκησης του δικαιώματος να σκέφτομαι ελεύθερα και να εκφράζω ελεύθερα τη σκέψη μου. Αυτό το δικαίωμα της κριτικής που υπόμνησαν οι πρόγονοι της σκέψης μου: "της ασυμβίβαστης κριτικής εκτίμησης κάθε τι που υπάρχει, ... χωρίς φόβο για τις επιπτώσεις ή τις συγκρούσεις με τις εκάστοτε εξουσίας". Ο Μαρξ το έγραφε,
Αλλά αφού ανήκω στους "γκρινιάρηδες" και οι "γκρινιάρηδες" ταξινομούνται σε κατηγορίες, ας δω σε ποια εμπίπτω.
Πρώτη κατηγορία, εκείνοι "που θα
έπρεπε να είναι -αλλά δυστυχώς δεν είναι- σε θέσεις - κλειδιά." Σας
διαβεβαιώνω ότι δεν ανήκω στην ομάδα αυτή. Τόσο δημόσια (από τηλεοράσεως και
πριν τις εκλογές του 2012) όσο και ιδιωτικώς και αρμοδίως σε ανύποπτο χρόνο.
έχω δηλώσει ότι δεν επιθυμώ θέση - κλειδί, ούτε καν θέση σκέτη.
Δεύτερη κατηγορία εκείνοι "που
διακατέχονται από κριτική ικανότητα και διακατέχουν μπάρμπα στη
Μακρόνησο."
Κριτική ικανότητα αγωνίστηκα να αποκτήσω. Ονομάζεται ανάλυση και όχι συναισθηματική ή άλλη στοίχιση. Μπάρμπα στη Μακρόνησο επίσης είχα, και έναν δεύτερο δολοφονημένο από χίτες, επίσης, αλλά μάλλον πρώτη φορά το ακούτε από μένα. Το δηλώνω μόνο για να υπογραμμίσω την απόλυτη εναρμόνισή μου με τα (διπλά) κριτήρια της δεύτερης κατηγορίας.
Η τρίτη κατηγορία, "τέλος,
συγκεντρώνει μεγάλο αριθμό από ανιδιοτελείς εθελοντές." Εδώ τον χάνω.
Νόμιζα ότι οι αριστεροί ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ ΚΑΙ
ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ. Εκτός αν ο Καρτερός υιοθετεί μια νέα διάκριση στην αριστερά μεταξυ
ανιδιοτελών εθελοντών και ιδιοτελών που εκτελούν εντολές.
Φοβάμαι ότι η τελευταία αυτή κατηγορία
"γκρινιάρηδων" που αναφέρει ο Καρτερός αιτιολογεί πλήρως την ανάγκη
της "γκρίνιας", παρά το δια ταύτα του άρθρου του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου