Νίκος Πουλαντζάς

Νίκος Πουλαντζάς

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

ΜΕΣΗΜΈΡΙ ΣΤΗΝ ΤΡΆΠΕΖΑ


Η ιστορία που ακολουθεί είναι πραγματική. Τη ζήσαμε μαζί με τον Πέτρο Κακολύρη σήμερα σε υποκατάστημα τράπεζας, στην οποία πήγαμε για μια δουλειά. Αναπαράγω τα γεγονότα με κάθε δυνατή ακρίβεια.

Αργήσαμε να φθάσουμε με τον Πέτρο στην Τράπεζα. Δύο παρά ένα σχεδόν, μόλις προλάβαμε το διευθυντή της έτοιμο να κλειδώσει την είσοδο. "Προλάβαμε στο τσακ" του είπα χαμογελώντας. "Σήμερα προλάβατε, τη Δευτέρα να δούμε τι θα γίνει", απάντησε εκείνος.
"Εκπλήσσομαι που λέτε εσείς ένα τέτοιο πράγμα" του λέω. "Δηλαδή λέτε ότι τη Δευτέρα θα έχουμε δραχμή;" Ομολογώ ότι αιφνιδιάστηκα και τα είχα πάρει ελαφρώς.
"Να δούμε, να δούμε. Από το πρωί όλοι παίρνουν τις καταθέσεις τους. Έχουμε τρελαθεί", μουρμούρισε.
Δε δώσαμε συνέχεια, πήγαμε να περιμένουμε στον υπάλληλο για την υπόθεσή μας. Ο διευθυντής κλείδωσε, κάθισε στο γραφείο του δίπλα μας και αφού τελείωσε την κουβέντα που είχε με κάποιον φίλο - πελάτη του, μας κοίταξε και είπε:
"Μπορώ μήπως να σας εξυπηρετήσω για να τελειώνουμε;"
Πραγματικά ήταν πολύ εξυπηρετικός και η δουλειά προχωρούσε γρήγορα. Κάποια στιγμή ζήτησε στοιχεία επαγγέλματός μου και μόλις του είπα με ρώτησε: 
"Κι εσείς κ. Δεδουσόπουλε τι λέτε; Ποια είναι η γνώμη σας;"
"Να σας πω." είπα. "Θυμάμαι ότι υπάρχει ένας νόμος που λέει ότι όποιος διαδίδει φήμες κατά του εθνικού νομίσματος διαπράττει ποινικό αδίκημα. Τόσες μέρες γίνεται ο χαμός από τέτοιες φήμες και ο εισαγγελέας δεν έχει κάνει τίποτα".
Λίγο σοκαρισμένος και καταλαβαίνοντας ότι τον είχε πάρει η μπάλα, κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. "Έτσι είναι" παραδέχθηκε.
"Αλλά πώς βλέπετε τα πράγματα; Θα μείνουμε στο Ευρώ;" συνέχισε.
"Υπάρχουν τρία σενάρια εξόδου από το ευρώ που εκτυλίσσονται σε διαφορετικούς χρόνους και με διαφορετικές πιθανότητες να πραγματοποιηθούν. Το πρώτο, άμεσο, να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές, να κοπεί η χρηματοδότηση και να αναγκασθούμε να βγούμε από το ευρώ. Πιθανότητες μικρές, ακόμα και αν σχηματίσει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ". Το δεύτερο, να συνεχισθεί αυτή η πολιτική για τους επόμενους 6 - 7 μήνες, να έχουμε μια τεράστια οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση και να βγούμε από το ευρώ γιατί θα είμαστε πλήρως εκτός προγράμματος. Πιθανότητες 100%. Τρίτο σενάριο σε λίγο μεγαλύτερο χρόνο, να διαλυθεί το ευρώ ή να αλλάξει ριζικά το ευρωπαϊκό πλαίσιο".
"Κι εσείς τι προτείνετε;" με ρώτησε πάλι.
"Αν είσθε στο 2ο ή 3ο όροφο κτιρίου που καίγεται, έχετε δύο επιλογές: Ή να περιμένετε τη φωτιά να σας κάψει ή να πηδήξετε από το παράθυρο. Αν περιμένετε, θα καείτε. Αν πηδήξετε, μπορεί να σκοτωθείτε, μπορεί να σπάσετε χέρια και πόδια, αλλά έχετε πιθανότητες να γλυτώσετε. Εγώ λοιπόν θα πήδαγα".
Θα πηδήξω λοιπόν αγαπητέ αναγνώστη την Κυριακή. Θα ψηφίσω ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζοντας...

Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012


ΠΕΡΙ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΩΝ

Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι δικό μου. Μου δόθηκε από τελείως αξιόπιστη πηγή, από φίλο και συνάδελφο, που ασχολείται χρόνια πολλά με το φάρμακο και τα όσα γίνονονται - και γίνονται πολλά, πάρα πολλά και δυσώδη, στο χώρο αυτόν, ενδεικτικό της διαφθοράς και του πολιτικού χρήματος. 

Γιατί οι ασθενείς  δεν μπορούν να προμηθευτούν τα αναγκαία για την υγεία τους αντικαρκινικά φάρμακα?
Η ιστορία αρχίζει από τον 2010 και όχι από την ακυβερνησία των ολίγων ημερών της υπηρεσιακής κυβέρνησης, όπως ισχυρίζονται τύποι σαν τον Λοβέρδο .
Συγκεκριμένα από το  2010  και με το νόμο  3816/2010 δόθηκε  η δυνατότητα να πωλούνται τα ακριβά φάρμακα που τα περισσότερα από αυτά είναι αντικαρκινικά αλλάζοντας μαζικά χωρίς καμία επιστημονική αιτιολόγηση τον τρόπο διάθεσης από «Αποκλειστικά από τα νοσοκομεία» σε «Με ιατρική συνταγή» και από τα ιδιωτικά φαρμακεία, ενώ έως τώρα οι ασθενείς τα προμηθευόταν από τα δημόσια νοσοκομεία. Τα νοσοκομεία  προγραμμάτιζαν τις προμήθειες τους για τους εξωτερικούς ασθενείς με χρόνιες παθήσεις  ούτως ώστε ο ασθενής να παίρνει τα φάρμακα έγκαιρα και προγραμματισμένα.

Ποιο είναι το όφελος αυτής της «μεταρρύθμισης».
·        Πλασματική μείωση των δαπανών των νοσοκομείων αφού μειώθηκε ο προϋπολογισμός τους και συγχρόνως
·        αύξηση της τιμής του φαρμάκου  με την προμήθεια της φαρμακαποθήκης και με το   ποσοστό κέρδους του φαρμακοποιού, υπολογίζεται ότι το ετήσιο κόστος επιβάρυνσης των ασφαλιστικών ταμείων είναι 360.000.00 ευρώ.

Αρχικά ο κατάλογος των ακριβών φαρμάκων που μπορούσαν να πωληθούν και από τα φαρμακεία περιελάμβανε 89 φάρμακα, αλλά αφού το τέχνασμα απέδιδε και δεν υπήρχε καμιά διαμαρτυρία ούτε καν από το υπουργείο κοινωνικής ασφάλισης, ο τρομερώς υπουργός επέκτεινε τον κατάλογο αυτών σε 835 φαρμακευτικά προϊόντα.
Συνέπεια αυτών των ενεργειών σε συνδυασμό με την αδυναμία του ΕΟΠΠΥ να καταβάλει τις πληρωμές στους φαρμακοποιούς  προκλήθηκε η άρνηση των φαρμακευτικών εταιριών να προμηθεύουν τα φαρμακεία με πίστωση αορίστου χρόνου.
Οι φαρμακευτικές εταιρίες παρόλα αυτά δέχονται να προμηθεύσουν τα νοσοκομεία και τα φαρμακεία του ΕΟΠΠΥ έχοντας πάρει εγγυήσεις από το κράτος, αλλά δεν δέχονται να προμηθεύσουν τις φαρμακαποθήκες και τα φαρμακεία που αδυνατούν να πληρώσουν.
Το πρόβλημα λοιπόν δημιουργήθηκε από τον πρώην υπουργό κ. Λοβέρδο  που τεχνηέντως μείωσε τον προϋπολογισμό των νοσοκομείων και αύξησε τα κέρδη των φαρμακοποιών, και τα έξοδα του ΕΟΠΠΥ κατά 360.000.000 ευρώ και την υπεύθυνη για την κοινωνική ασφάλιση γ. γ. Αθήνα Δρέττα που δεν προστάτευσε αλλά ξεπούλησε φτηνά ( φοβάμαι με το αζημίωτο) τα ασφαλιστικά ταμεία και κατά συνέπεια  τους άμοιρους ασφαλισμένους.